بسمه تعالی

گوشه گوشه حرم غرق در نور معنویت بودوپزیرای هراهل دلی است که بار دگرحدیث عشق را در این توامان بیقراری ورازونیازبه وصل عاشق وعوق برساند.

گام به گام که به حرم نزدیک میشومگوی پروانه دل تاب پیله راه نداردورهایی ازقفسه سینه را میطلبدازحضرتش اذن دخول میخواهم وکبوتردل رابه سوی حرمش پروازمی دهم وآرامش مکان را در قلبم احساس میکنم دورکعت نمازورو به حرم غرق در رازو نیاز.

میدانم که سخن مدح توباید فصیح وکامل باشداز شکوه مقامت وازفضائل بی نهایتت بایدسالهامقاله،شعر،مطلب نوشت….

که این هارا من نگفته ام و هرچه بوداین دل گفت.

نویسنده:محمدی