آقا.جان..

لا فتی الاعلی لاسیف الاذلفقار

بایادتونشسته ام،درراهی که عبور کنی،میخواهم درآخرین غروب زندگی برجای پای تو نماز بگذارم ،

ای غریبه همیشه آشنای من،مهدی جان!

باز دگر جهانی نمانده است جوانیمان رفت ونیامدی …

الوعده الوفا…

می رسد ازراه مردی از دیار آشنای    

برزبانش مهربانی درنگاهش روشنایی

روشنایی می دهد خورشیدرابرق نگاهش

می گذارد آسمان هرروز پیشانی به راهش

راه او راه الهی است رنگ او رنگ الهی

می زداید از زمین وزمان نقش تباهی

کیست اوگنجینه اسرار(رب العالمین)است

وارث شمشیر مولایم (امیرالمومنین)است

می رسد مهدی به دستش تیغ سرخ اقتدار

تابگوید پاسخی بر ناله های انتظار

تابگیرد انتقام زخم های بیشمار                                                نویسنده:ف_ محمدی

علی بن موسی الرضا(ع)